ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Στοχάζομαι –που σημαίνει ότι «κατευθύνω τις σκέψεις μου σε συγκεκριμένο στόχο, σκέπτομαι βαθιά, συλλογίζομαι…»– είναι το ρήμα από το οποίο προκύπτει ο στοχασμός, ο οποίος μπορεί να πάρει διάφορες κατευθύνσεις. Αναφέρω μόνο κάποια σχετικά παραδείγματα.
Με αφορμή κάτι που μου συνέβη, κάτι που θυμήθηκα η κάτι που άκουσα και με τρόμαξε με τον κρότο του, η με γαλήνεψε με την γλυκιά μουσική του κι άφησε πίσω του έναν απόηχο, αρχίζουν να γνέθονται στο μυαλό μου κάτι πολύχρωμα νήματα σκέψεων, τα οποία θα επιθυμούσα να τα ταιριάξω και να τα συνδέσω, για να υλοποιήσω ένα υφαντό. Άλλοτε πάλι, μέσα από λεωφόρους, παράδρομες ατραπούς, μονοπάτια, ανηφοριές και τρίστρατα, φτάνω με τις σκέψεις σ’ ένα ξέφωτο, όπου με περιμένει μια ωραία θέα, την οποία θα ήθελα να οριοθετήσω και να την καταγράψω. Κι άλλοτε, ταξιδεύοντας στοχαστικά, σε φουρτουνιασμένα και μύχια συνειδησιακά νερά, αναζητώ έναν φάρο, που να μου δίνει σήμα ότι υπάρχει κάποιο λιμάνι, εκεί μακριά, στο βάθος του ορίζοντα. Κι αναρωτιέμαι, αν μπορώ άραγε να φτάσω ως εκεί και πως;
Τότε είναι που οι λέξεις γίνονται, άλλοτε, υφάντρες, άλλοτε, οδοδείκτες και, άλλοτε, πλοηγοί, για να με βοηθήσουν να πραγματοποιήσω τον εκάστοτε σκοπό μου. Πως είναι λοιπόν δυνατόν, να μην νιώθω την αντίστοιχη οφειλόμενη ευγνωμοσύνη;
Μ’ αυτήν την μικρή εισαγωγή, προσπάθησα να διευκρινίσω ότι, τα δεκαοκτώ κείμενα που ακολουθούν, έχουν μια ποικίλη θεματολογία, με διαφορετικά μηνύματα. Έφτασαν ν’ ακουμπήσουν στο χαρτί, άλλοτε, με αφορμή κάτι από την σύγχρονη επικαιρότητα και άλλοτε, με κάτι που, κατά την γνώμη μου, διατηρεί διαχρονικά την επικαιρότητά του. Αυτός είναι και ο λόγος που έχουν χωριστεί σε δύο μέρη, με τους αντίστοιχους διευκρινιστικούς υπότιτλους. Στο Πρώτο Μέρος, ο υπότιτλος αναφέρει ότι τα κείμενα έχουν «μηνύματα από τα γύρω», ενώ, στο Δεύτερο Μέρος, τα μηνύματα είναι «από την καρδιά».
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Εισαγωγικό σημείωμα
Α. Στοχασμοί και απόηχοι με μηνύματα από τα γύρω…
Ας γινόταν να αλλάξει ο κόσμος με ένα χαμόγελο
Ας μιλήσουμε για αισιοδοξία
Μια ωραία ιδέα
Δεν διδαχθήκαμε από τα ολέθρια λάθη μας
Μνήμη, φιλότιμο και ευγνωμοσύνη
Οι καλοί μας δάσκαλοι
25η Μαρτίου. Η διπλή ιερή γιορτή
Δύο κόρες του Χρόνου: η Μνήμη και η Λήθη
Το άγχος για την εξωτερική ομορφιά
Γιορτάζοντας την επέτειο του ΟΧΙ
Μια παλιά συζήτηση με διαχρονικές διαπιστώσεις
Η ευθύνη του ακαδημαϊκού δασκάλου
Β. Στοχασμοί και απόηχοι με μηνύματα από την καρδιά…
Καλό ξημέρωμα
Οι γονείς δεν θα είναι μαζί μας για πάντα
Όταν τα παιδιά μας είναι πια ενήλικες
Τα γραπτά μένουν
Αντιπελάργηση
Στοχασμοί του Δεκεμβρίου
Έργα της ιδίας
Συγγραφεας
Η Μερόπη Ν. Σπυροπούλου γεννήθηκε το 1939 και μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Αποφοίτησε από το Αβερώφειο Γυμνάσιο Θηλέων και σπούδασε Οδοντιατρική στα Πανεπιστήμια Αλεξανδρείας και Αθηνών.
Το 1972, αναγορεύθηκε Διδάκτωρ της Οδοντιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Το 1976, μετά από μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Michigan των ΗΠΑ, απέκτησε ειδικότητα και Master of Science στην Ορθοδοντική.
Το 1978, αναγορεύθηκε Υφηγήτρια της Ορθοδοντικής.
Το 1980, εξελέγη Τακτική Καθηγήτρια και Διευθύντρια της Έδρας της Ορθοδοντικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου υπηρέτησε επί 26 χρόνια.
Το 2006, μετά από την αποχώρησή της από την ενεργό υπηρεσία, της απενεμήθη ο τίτλος της Ομότιμης Καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Έχει προσκληθεί και διδάξει σε Πανεπιστήμια της Αμερικής και της Ευρώπης και διετέλεσε Επισκέπτρια Καθηγήτρια των Πανεπιστημίων: Karolinska της Σουηδίας, Michigan και Saint Luis των ΗΠΑ.
Για το επιστημονικό, ερευνητικό και ακαδημαϊκό της έργο, έχει τιμηθεί με πολλές διεθνείς και ελληνικές επιστημονικές διακρίσεις.
Συγχρόνως με την επιστημονική της δραστηριότητα, έχει επιδείξει και ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα κοινά.
Έχει διατελέσει Βουλευτής Επικρατείας.
Είναι μέλος πολλών Πολιτιστικών Οργανώσεων και μέλος των Διοικητικών Συμβουλίων της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας (Αρσάκεια Σχολεία), του Ομίλου Φίλων Βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας και της Εθνικής Εταιρείας των Ελλήνων Λογοτεχνών.
Έχει δώσει περισσότερες από 600 διαλέξεις, σε πολλές πόλεις της Ελλάδος, ως προσκεκλημένη ομιλήτρια διαφόρων πολιτιστικών σωματείων. Διδάσκει σε Σχολές Γονέων και αρθρογραφεί σε διάφορα έντυπα για θέματα Παιδείας, Υγείας και Κοινωνικού Προβληματισμού.
Έχουν εκδοθεί δεκατρία μη επιστημονικά βιβλία της.
Επί σειρά ετών, είναι τακτική συνεργάτης του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς. Αρθρογραφεί στα περιοδικά “Πειραϊκή Εκκλησία”, “Ευθύνη”, “Σύνδεσμος”, “Ο Κόσμος της Ελληνίδος”, “Κοινωνικές Τομές”, “Δευκαλίων”, “Ναυτική Ελλάς” κ.α.
Το 2011 τιμήθηκε με το “Βραβείο των Δέκα, Γραμμάτων και Τεχνών”, για την πεζογραφία του 2009-2010.
Το 2013 τιμήθηκε με το “Βραβείο Φωτέα”, Πολιτικοκοινωνικού Δοκιμίου.
Επίσης, το 2013, ο Σύνδεσμος Επιστημόνων Πειραιώς και, το 2015, το Ελληνικό Ίδρυμα Καρδιολογίας, την τίμησαν για την Επιστημονική, Ακαδημαϊκή και Κοινωνική της προσφορά.
Είναι παντρεμένη με τον Ομότιμο Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Νίκο Δ. Σπυρόπουλο, έχουν δύο γιους και έναν εγγονό.
