Περιγραφη
Ο πολυγραφώτατος Μητροπολίτης πρ. Πειραιώς Καλλίνικος, στο βιβλίο του “ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ” μας οδηγεί μέσα από τα δαιδαλώδη περάσματα της πονεμένης κοινωνίας μας, στο λυτρωτικό μήνυμα του Ιησού!
Κατακτήσεις επί κατακτήσεων οδήγησαν τον σύγχρονο άνθρωπο στο απόγειο της δόξας του.
…Παρά ταύτα όμως ο άνθρωπος, και σήμερα ακόμη, υποφέρει. Αν μιλήσουμε τη γλώσσα της ωμής ειλικρίνειας, θα πρέπει με τα μελανότερα χρώματα να ζωγραφίσουμε το καθημερινό του δράμα.
Και κάτω από τη βαρειά και καταθλιπτική ατμόσφαιρα της ψυχής του, ανερμάτιστος, αδύνατος, πληγωμένος, δυστυχισμένος, αντικρύζει πλέον ο άνθρωπος του καιρού μας τα όνειρα και τις ελπίδες του να καταρρέουν. Κουρασμένος από το εσωτερικό του δράμα, αηδιασμένος από τα προσωπικά του βιώματα σύρει τα βήματά του σιωπηλά, βαρύθυμα, άσκοπα, ο ταλαίπωρος οδοιπόρος της ζωής. Η αρρώστια του είναι εσωτερική, ψυχική, ηθική. Αυλαία τραγωδίας η ψυχή του.
Και η λύτρωση; Η φωνή που ακούστηκε κάποτε εδώ στη γη, ακούγεται πάλι τώρα. Τα χείλη Εκείνου που κάλεσε κάποτε κοντα Του “τούς κοπιώντας και περιφορτισμένους”, για να τούς χαρίσει την ανάπαυση και την παρηγοριά, κινούνται και σήμερα, για να απευθύνουν το μήνυμα της ελπίδας και της χαράς…
Περιεχομενα
ΜΕΡΟΣ Α´
Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ
– Πόνος αφόρητος
– Το αίτιο
– «Πάντες ήμαρτον»
– Ανάγκη να αποπτύσουμε το δηλητήριο
– Και η επιστήμη συμφωνεί
– Μυστήριο θεοσύστατο
– Αξία και ωφελιμότητα του Μυστηρίο
– Ο Θεός καλεί
– Αναβολή – καταστροφή
ΜΕΡΟΣ Β´
ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ
– «Δεν συγχωρούμαι…»
– «Είναι αναξιοπρεπές…»
– «Τα λέω στην εικόνα…»
– «Δεν έχω εμπιστοσύνη στον Ιερέα…»
– «Μου διάβασε ευχή…»
– «Αφού θα ξαναπέσω…;»
ΜΕΡΟΣ Γ´
ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ
– Να συνειδητοποιήσουμε την αμαρτωλότητά μας
– Λύπη κατά Θεόν
– Υπερνίκηση της ντροπής
ΜΕΡΟΣ Δ´
ΚΑΤΑ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ
– Ειλικρίνεια
– Όχι δικαιολογίες
– Όχι κατηγορίες εναντίον άλλων
– Ούτε πολυλογίες
ΜΕΡΟΣ Ε´
ΚΑΡΠΟΙ
– Άφεση
– Ειρήνευση και χαρά
– Νέος άνθρωπος
ΜΕΡΟΣ ΣΤ´
ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ
– Προσπάθεια νέας ζωής
– Επανόρθωση αδικημάτων
– Με θάρρος και ελπίδα!
Συγγραφεας
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης, πρώην Πειραιώς κ. Καλλίνικος (κατά κόσμο Κωνσταντίνος Καρούσος) γεννήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου του 1926 στο Βαρθολομιό Ηλείας. Είναι πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Χειροτονήθηκε Διάκονος το 1956 και Πρεσβύτερος το 1959. Λαϊκός ιεροκήρυκας στην Ηλεία το 1947, λαϊκός ιεροκήρυκας και κατηχητής στη Πάτρα το 1948. Ιεροκήρυκας Ι.Ν. Ταξιαρχών Αμαλιείου Ιδρύματος το 1959. Ηγούμενος Ι.Μ. Βαρλαάμ Μετεώρων και Ιεροκήρυκας Τρικάλων Θεσσαλίας 1961. Ιεροκήρυκας στο Παγκράτι (Αθήνα) 1962-1975. Διατέλεσε επίσης Καθηγητής του Φροντιστηρίου Κατηχητικών και Γεν. Διευθυντής των κατηχητικών σχολείων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών (1967-1980).
Ίδρυσε την Αδελφότητα “Η Χρυσοπηγή”, τον Σύνδεσμο “Ο Ιωάννης Χρυσόστομος”, την “Πνευματική Διακονία Νεότητας” (με το οικείο Οικοτροφείο) καθώς και την Ιερά Συνοδική Μονή “Παναγία η Χρυσοπηγή” της οποίας και είναι Ηγούμενος. Συνέγραψε πέραν των 70 βιβλίων θρησκευτικού και πνευματικού περιεχομένου και έχει αρθρογραφήσει σε πλείστα περιοδικά και εφημερίδες.
Το 1975 εξελέγη Τιτουλάριος Μητροπολίτης Ρωγών και Γενικός Διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας. Εξέδωσε την εφημερίδα “Εκκλησιαστική Αλήθεια” της οποίας επί επταετία ήταν Διευθυντής.
Στις 12 Ιανουαρίου του 1978 εξελέγη από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος Μητροπολίτης Πειραιώς και η ενθρόνησή του έγινε στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος Πειραιώς στις 5 Φεβρουαρίου (1978) παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, των πολιτικών, στρατιωτικών δικαστικών, Νομαρχιακών και δημοτικών Αρχών και παραγόντων και πλήθους κόσμου. Από τον θρόνο αυτόν παραιτήθηκε, μετά από ένα τέταρτο του αιώνα ποιμαντορικής προσφοράς και πλούσιου ευαγούς έργου, στις 4 Φεβρουαρίου του 2006. Όπως ανέφερε ο ίδιος στην επιστολή παραίτησής του, αφορμή για την απόφασή του ήταν η επιβάρυνση της υγείας του. Επισήμανε μάλιστα ιδιαίτερα ο ίδιος ότι η παραίτηση ήταν οικειοθελής, συμπληρώνοντας ότι επιθυμεί να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του “εν περισυλλογή και προσευχή”. Στις 7 Φεβρουαρίου η Ιερά Σύνοδος απεδέχθη την παραίτηση του.
Ίδρυσε τον ραδιοφωνικό σταθμό της Πειραϊκής Εκκλησίας. Ήταν ο δεύτερος Μητροπολίτης Πειραιώς από της ιδρύσεως της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς μετά τον Χρυσόστομο Ταβλαδωράκη.
Έχει τιμηθεί με πολλά παράσημα σημαντικότερα των οποίων είναι των Πατριαρχείων Αντιοχείας, Ιεροσολύμων και Μόσχας, με χρυσό μετάλλιο του Ερυθρού Σταυρού Πειραιώς καθώς και από την Πειραϊκή Λέσχη.
