Περιγραφη
Η εκκλησία καλείται να βρει τρόπους να κάνει και πάλι το λόγο της επίκαιρο, προσεγγίσιμο και διαπεραστικό, όχι μόνο του μυαλού αλλά και της καρδιάς του ανθρώπου. Οι καιροί είναι δύσκολοι. Ευτυχώς, η Ορθόδοξη Eκκλησία συνεχίζει να “παράγει” αγίους.
“…Μήπως χρειαζόμαστε και οι ορθόδοξοι να αναπτύξουμε και πάλι τη δική μας παραδεδομένη αλλά παραμελημένη “αφηγηματική θεολογία”; Να ξαναβρούμε, αίφνης, τον τρόπο που ο Πατρο-Κοσμάς “αφηγείτο” ως “παραμύθι” – παραμυθία, δηλαδή παρηγοριά και ελπίδα, την αλήθεια της Εκκλησίας; Τον τρόπο δηλαδή που διηγείτο τα της πίστεως με τις δικές του λέξεις, που δεν ήταν πια δικά του λόγια αλλά σαρκωμένος αγιοπνευματικός λόγος, θρεμμένος από το ασκητικό του βίωμα. Με άλλα λόγια, να ξαναδώσουμε τη θέση που της ταιριάζει -αλλά και να αναπτύξουμε περαιτέρω – μια ορθόδοξη “παραμυθητική” θεολογία, ανταποκρινόμενοι στη δίψα του σύγχρονου ανθρώπου για ποιμαντικό λόγο άμεσο, βιωματικό και παρηγορητικό.
Πρόκειται βέβαια για ποιμαντικό επίτευγμα που δεν κατακτάται εύκολα, καθώς προϋποθέτει πρόοδο σημαντική στην πορεία προς την αγιότητα. Όμως, εάν κάποιος δεν είναι προκατειλημμένος, μπορεί να δει τέτοια ποιμαντικά κατορθώματα να ανθίζουν απρόσμενα γύρω του. Εκεί που δεν το περιμένει. Όπως ανάβλυσαν οι ευωδίες της θείας Χαρης από τις σχισμάδες των κελιών του γέροντα Παϊσίου ή Πορφυρίου ή Ιακώβου η ποιος ξέρει πόσων άλλων, λιγότερο γνωστών σύγχρονων αγιασμένων μορφών…”
Περιεχομενα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α´
ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΕΝΗ ΣΕ ΟΣΤΡΑΚΙΝΑ ΣΚΕΥΗ
Η απέραντη αλληλεγγύη πεθαμένων και ζωντανών
α. Προοίμιο
β. Από το «είναι» στο «αεί ευ είναι»
γ. «Case study»: Η περίπτωση του κυρ-Αλέκου
δ. Κατακλείδα
Τι να λένε οι άνθρωποι ότι είμαστε;
α. Η κυρά-Φιλιώ και το ροκ-εντ-ρολ
β. Τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός
γ. Τι να λένε οι άνθρωποι ότι είμαστε;
Εισόδιος χαιρετισμός προς νέο ιερέα
α. Η γεύση του κενού
β. Η ελευθερία της δόξης των τέκνων του Θεού
γ. Συ οίδας ότι φιλώ σε
Εξόδιος αποχαιρετισμός προς παλαιό ιερέα
α. Πάντα σκιάς ασθενέστερα
β. Ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενο
γ. Παντοτε συν Κυρίω εσόμεθα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β´
ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΕΝΗ ΣΕ ΜΕΛΗ ΕΝΑΡΜΟΝΙΑ
Η πλατύτερη αγκαλιά του κόσμου
α. Μητέρα του Θεού – Μάνα των ανθρώπων
β. Ήθελα έτσι να κλαίω πάντοτε
γ. Ύδωρ πηγής ζωοδόχου
Ο Θεός που έγινε παιδί
α. Γιορτασμός κενός νοήματος
β. Φωταγωγημένη θλίψη
γ. Χριστός γεννάται, δοξάσατε
Της νίκης τα σύμβολα
α. Ιδού αναβαίνομεν
β. Κράτα την ψυχή σου στον άδη και μην απελπίζεσαι
γ. Μαράν Αθά
Κι ο θάνατος ειναι πια γεμάτος από τον Θεο
α. Το ον που πεινά για τον Θεο
β. Ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν
γ. Το πνεύμα όπου θέλει πνει
– Αντί επιλόγου
– Βιβλιογραφικές συντμήσεις
– Βιβλιογραφία
Συγγραφεας
Ο π. Αδαμάντιος Αυγουστίδης ήταν Αναπληρωτής Καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με γνωστικό αντικείμενο την «Ποιμαντική Θεολογία και Ψυχολογία», έγγαμος και πατέρας τριών τέκνων.
Γεννήθηκε το 1957 στον Πειραιά, όπου ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Έcole St-Paul (Ελληνο-Γαλλικό Κολέγιο Πειραιά, Έπαινος Πρωτεύσαντος).
Το 1975 εισήχθη στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από όπου αποφοίτησε το 1981 λαμβάνοντας «Δίπλωμα Εξαιρέτου Επιδόσεως» από την Α΄ Χειρουργική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Κατά τη διάρκεια της ειδίκευσής του στην Ψυχιατρική (Ψυχιατρική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών), εισήχθη στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1981) από όπου αποφοίτησε (1986) με βαθμό πτυχίου λίαν καλώς, ενώ το 1990 απέκτησε τον τίτλο της Ψυχιατρικής ειδικότητας.
Το 1999 ανακηρύχτηκε Διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών στον κλάδο της Ποιμαντικής Ψυχολογίας υποβάλλοντας προς έγκριση διδακτορική διατριβή με θέμα «Η ανθρώπινη επιθετικότητα, ποιμαντική και ψυχολογική μελέτη στην Κλίμακα Ιωάννου του Σιναΐτου», η οποία ενεκρίθη ομοφώνως με το βαθμό «άριστα».
Είχε υπηρετήσει σε διάφορες θέσεις ποιμαντικής και εκκλησιαστικής ευθύνης. Παρακολούθησε ποικίλα μετεκπαιδευτικά προγράμματα σε θέματα Παιδοψυχιατρικής, Ψυχοδυναμικής Ψυχαναλυτικής, Γνωσιακής και Οικογενειακής Ψυχοθεραπείας, Βιολογίας της Συμπεριφοράς.
Είχε διατελέσει Πρόεδρος του European Council for Pastoral Care and Counselling, Μέλος του Δ.Σ. του European Network of Healthcare Chaplaincy ως εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδος, Μέλος πολλών Συνοδικών Επιτροπών, Ιδρυτικό Μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Προληπτικής Ψυχιατρικής κ.α.
Στο συγγραφικό και ερευνητικό του έργο συγκαταλέγεται πλήθος δημοσιεύσεων σε πολλά επιστημονικά περιοδικά, εκπαιδευτικά συγγράμματα και σε συλλογικούς τόμους.
Απεβίωσε στις 30 Μαΐου 2022.
